σπηλοδίαιτος

-ον, Μ

αυτός που κατοικεί σε σπηλιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπήλ-αιον + συνδετικό φωνήεν -ο- + -δίαιτος (< δίαιτα), πρβλ. αντρο-δίαιτος].